Vakantieroutes (4)

Wanneer je al een tijdje niet in je favoriete streek in Frankrijk bent geweest, zul je misschien verbaasd staan, dat het nummer van de weg die je altijd nam nu ineens niet meer voorafgegaan wordt door een N, maar door een D.

Dat heeft alles te maken met de zogenaamde déclassement des routes nationales, wat inhoudt dat grote stukken van deze wegen van nationaal zijn “gedegradeerd” tot departementaal. De ontwikkeling is begonnen in 1972, toen er in een keer 53 000 kilometer N-wegen aan de departementen werd overgedragen. Daarna zijn er diverse andere overdrachten geweest. De operatie is nu voorbij, aan N-wegen is nog slechts zo’n 12 000 km over (tegenover ca. 365 000 kilometer routes départementales).

Op die manier zijn ook grote stukken van de N7 in D7 veranderd. Nou moet je weten dat de “Nationale 7”, ook wel la route des vacances genoemd, de bekendste weg van Frankrijk is. Het was voor de eerste autorijdende Franse vakantiegangers dé weg naar het zuiden en is nog steeds een begrip. Voor haar déclassement was het ook de langste weg, met bijna 1000 kilometer lengte, beginnend in Parijs (Porte d’Italie) en via Lyon, Valence en Aix en Provence doorlopend naar Menton.

Hoe groot de nostalgie rond de N7 voor de Fransen was en is, blijkt wel uit deze video clip “avant la lettre” uit 1959, van het liedje "La Nationale 7" van de toen zeer populaire zanger Charles Trenet: http://www.youtube.com/watch?v=uXNIrFStLa8

De Franse geschiedenis kent vele voorbeelden van burgerlijke ongehoorzaamheid. De Fransman accepteert niet zomaar alles wat de centrale overheid dicteert. Vandaar dat je op sommige stukken D7 iets van revolutionair gedrag kunt waarnemen. Daar waar de D7 bijvoorbeeld plotseling ND7 heet. Of zoals op deze foto, waar je als je goed kijkt achter de D7 nog een kleine letter n kunt zien staan. Niet dat het er overzichtelijker van wordt, maar het punt is gemaakt: touche-pas à ma nationale 7!

Vakantieroutes (3)

De snelwegen in Europa zijn vooral een ontwikkeling vanaf de jaren zestig, gevolg van het toenemend autobezit en de opkomst van het massatoerisme. Voor die tijd waren in Frankrijk de routes nationales (RN) de hoofdwegen door het land. Sommige belangrijke routes nationales vertrekken vanaf een medaillon in de grond op het plein voor de Notre-Dame in Parijs (“le point zéro des routes de France”), zoals de RN1 richting Calais of de RN 4 naar Straatsburg.

Zoals vaak met wegen, lopen ze vandaag de dag nog steeds daar waar in lang vervlogen tijden hun traject is uitgestippeld, bijvoorbeeld door de Romeinen, door de Franse koningen of door Napoleon. Deze laatste heeft veel betekend voor de verbetering van het Franse wegennet, uit puur eigenbelang overigens, om zijn troepen snel door het land te kunnen verplaatsen. Eén bijzondere route nationale draagt tot op heden zijn naam. Niet zozeer omdat Napoleon hem heeft aangelegd of verbeterd, maar omdat hij deze route in 1815 heeft gebruikt om terug te keren naar Parijs, nadat hij uit zijn ballingschap op Elba was ontsnapt.

Ik heb het over de Route Napoléon, ofwel de RN 85. Deze loopt van Grenoble tot aan Golfe-Juan aan de Middellandse Zeekust (bij Cannes). Of eigenlijk moet je het andersom zeggen, want Napoleon kwam aan land in Golfe-Juan en vervolgde zijn weg via Grasse, Digne-les-Bains, Gap en Grenoble, met Parijs als einddoel. De Route Napoléon is ook daarna van historisch belang gebleven (bijvoorbeeld in de Tweede Wereldoorlog).

Wil je meer weten over alle wetenswaardigheden rondom deze legendarische weg, kijk dan bijvoorbeeld eens op onderstaande sites.
http://www.route-napoleon.com/
http://www.routenapoleon.fr/
http://napoleon1er.perso.neuf.fr/Route-Napoleon.html

Vakantieroutes (2)

Frankrijk heeft maar liefst 11.000 kilometer snelwegen. Sommige zijn beroemd, wanneer je er op rijdt, kom je al echt in vakantiestemming. Ze hebben dan ook niet alleen maar een nummer maar ook een mooie naam. L’Autoroute du Soleil bijvoorbeeld. Die begint op de A6 (van Parijs naar Lyon), en gaat vervolgens over in de A7 (van Lyon naar Marseille). Of la Provençale, de A8 die loopt van Aix en Provence tot aan de Italiaanse grens. Of l'Autoroute des Deux Mers, tussen Toulouse en Bordeaux.

Een vervelende bijkomstigheid van de Franse snelwegen is dat ze nogal duur zijn. Aan de péage-poortjes geef je op een tocht dwars door Frankrijk een flinke stapel eurobiljetten af, het is een behoorlijk deel van je vakantiebudget. Je zou misschien denken dat het woord péage van payer (betalen) komt. Het klinkt ook beetje hetzelfde. Maar nee, péage is een woord uit de Middeleeuwen, dat zelfs toen al zo geschreven werd. Het is le droit de mettre le pied, letterlijk het recht om je voet neer te zetten, tegen betaling wel te verstaan. Het komt van het Latijnse "pedaticum" , waarin dan weer het Latijnse woord "pes-pedis" zit, dat voet betekent. Te voet gaan we tegenwoordig niet meer, maar verder is het principe hetzelfde gebleven: de gebruiker betaalt.

Op bepaalde dagen in het jaar, zou je er overigens bijna voor kiezen om ouderwets te voet te gaan. Bijvoorbeeld op de beruchte samedi noir (zwarte zaterdag), in het eerste weekend van augustus. Le grand chassé-croisé wordt dit weekend ook wel genoemd. Letterlijk is dit een danspas of dressuur-figuur in de paardensport, waarbij het ene been over het andere wordt gezet. Maar het betekent ook ‘van plaats verwisselen’, in dit geval tussen de juillettistes en de aoûtiens (de Fransen zijn meesters in het verzinnen van de gekste zelfstandige naamwoorden!). De juillettistes zijn de vakantiegangers die in juli naar het zuiden zijn vertrokken en begin augustus weer terugkeren. De aoûtiens degenen die pas in augustus vertrekken. Zij kruisen elkaar meestal ergens rond Lyon … Wanneer je daar als nietsvermoedende Nederlander precies tussen zit, kun je je maar met één gedachte troosten: je krijgt tenminste waar voor je duur betaalde péage, je mag lekker lang genieten van de Franse "snel"wegen …

Vakantieroutes (1)

Verder met mijn berichtgeving over vakantie in Frankrijk. Ik was zelf even op vakantie, vandaar dat dit bericht wat lang op zich heeft laten wachten … De vorige keer eindigde ik met een motorrijder op een leuk D-weggetje. Maar wat betekent dat eigenlijk, een D-weggetje?

Het Franse wegennet, le réseau routier, is als volgt onderverdeeld:
1. autoroutes, dit zijn de snelwegen, te herkennen aan de A
2. routes nationales, het nummer van deze wegen wordt voorafgegaan door een N, bijvoorbeeld de N6 of de N7
3. routes départementales, deze wegen zijn te herkennen aan de D, voilà ons D-weggetje!
4. verder bestaan er nog kleine wegen, zoals voiries communales en natuurlijk heel veel chemins privés, die leiden naar al evenzoveel prachtige landgoederen, helaas meestal ontoegankelijk voor ons eenvoudige toeristen.

In totaal gaat het bij al deze openbare wegen om ruim 946.000 kilometer, dat is bijna een miljoen! Genoeg om uit te kiezen wanneer je je vakantieroute in Frankrijk aan het plannen bent. Ter vergelijking: Nederland heeft ongeveer 135.500 km openbare wegen.